Ocieplanie domu pianką lub wełną

Jednym z podstawowych elementów podczas budowy domów jest troska o jego odpowiednie ocieplenie. Nieprawidłowa izolacja cieplna może prowadzić do poważnych problemów. Zimą, problemem może być oprócz niedogrzania pokoi mimo dodatkowych źródeł grzewczych, które też mają swój koszt, a także pojawiająca się z czasem pleśń i wilgoć. Latem natomiast, dom będzie nagrzewał się tak mocno, że upał wewnątrz stanie się nie do zniesienia, co z kolei może wiązać się z zakupem klimatyzacji.

Obecnie istnieje kilka sposobów ocieplania domu. Do jednych z najchętniej wybieranych należą pianka PUR -poliuretanowa oraz wełna mineralna ze skalnego lub szklanego włókna. Oba te sposoby mają swoje wady i zalety, jednak jest wiele czynników, wpływających na ich częste zastosowanie.

Pianka poliuretanowa

Pianka PUR jest jedną z form ocieplania domu, wyróżniającą się przede wszystkim sposobem aplikacji i szczelnością. Po naniesieniu w formie natrysku, pianka szybko rozrasta się, ze względu na co ma możliwość dostosowania się do wolnej przestrzeni oraz zabezpieczenia wszelkich zakamarków. To oznacza, że ten sposób izolacji, daje wysoką gwarancję szczelnej osłony oraz zmniejsza ryzyko tworzenia się mostków termicznych.

Pianka PUR wyróżniana jest na dwa rodzaje: piankę otwartokomórkową i zamkniętokomórkową. Różnica pomiędzy nimi jest istotna. Piana zamkniętokomórkowa ma doskonała izolację termiczną ( trochę lepszą od otwartokomórkowej), nie wchłania wody i nie jest paroprzepuszczalna. Kiedy wyschnie staje się bardzo sztywna, co może wpływać na jej uszkodzenia. Piankę otwartokomórkową stosuje się zwykle na poddaszach. Jest ona bardzo lekka, a dzięki swojej elastyczności dopasowuje się do konstrukcji i się jej trzyma. Przepuszcza wilgoć bardziej niż zmiennokomórkowa, ale nie posiada skłonności do nasiąkania wodą.

Zalety i wady pianki PUR

Do zalet pianki PUR, poza wspaniałym dopasowaniem do powierzchni, należą w głównej mierze prosta aplikacja oraz wysoki poziom izolacji termicznej. Mimo różnic pomiędzy pianką otwartokomórkową, a zamkniętokomórkową, poziom wodoszczelności w przypadku obu jest bardzo wysoki. Lekkość pianki jest z pewnością wielkim plusem, ponieważ jej użycie nie obciąża konstrukcji budynku. Ponadto pianka nie będzie dobrym pożywieniem dla gryzoni, ze względu na co nie zagnieżdżą się w domu zbyt chętnie. Jest także niezła w przypadku izolacji akustycznej.

Do wad pianki PUR trzeba zaliczyć głównie jej koszty. Za piankę dobrej klasy zapłaci się wyższą cenę, niż za wełnę równie doskonałego wykonania. Pianka poliuretanowa wypada też gorzej pod względem odporności na ogień. Posiada ona klasę odporności E, czyli jest łatwo zapalna, ale w płomieniu topi się oraz zwęgla, a po zgaszeniu ognia samoczynnie gaśnie.

Można spotkać też wiele obaw, co do stosowania pianki ze względów zdrowotnych, jednak liczne badania wykazują, że jej szkodliwy charakter ma miejsce tylko w trakcie aplikacji i utwardzenia pianki, czyli od 48 do 72 godzin. Wtedy lepiej nie korzystać z pomieszczenia, a przy aplikacji zakładać specjalny kombinezon i maskę. Później nie wykazuje już szkodliwości.

Ocieplenie z wełny mineralnej

Wełna mineralna jest tak samo często stosowana do ocieplania domów, co pianka poliuretanowa. Bardzo dobrze izoluje ciepło oraz ma doskonałą przepuszczalność. Dodatkowo właściwie ułożona, będzie na lata zachowywać swoje właściwości, których także jest wiele. Zwykle są to płyty, maty lub połacie materiału, które dostosowuje się do ocieplanej przestrzeni i z reguły potrzeba nałożenia dwóch warstw dla najlepszego, optymalnego działania.

Istnieją dwa rodzaje wełny mineralnej. Są to: wełna skalna wykonywana z bazaltu, dolomitu albo kruszywa wapiennego oraz wełna szklana, która powstaje ze stłuczki szklanej z recyklingu oraz z piasku kwarcowego. By powstała mata lub płyta, dostarczony materiał topi się w wysokiej temperaturze, a potem rozwłóknia. Później, dodaje się specjalne żywice oraz formuje odpowiedni kształt.

Wełna szklana ma większa sprężystość i jest lżejsza oraz ma trochę lepszą izolacyjność od skalnej, jednak zarówno jedna jak i druga wykazują wysoką jakość oraz bardzo zbliżone właściwości. Wełnę skalną częściej używa się do ocieplania poddaszy.

Zalety i wady wełny mineralnej

Podstawową zaletą wełny jest jej zupełna odporność na działanie ognia. Posiada ona najwyższą klasę A, co oznacza, że stanowi przeszkodę dla ognia w razie pożaru. Dodatkowym plusem jest świetna izolacja akustyczna, znacznie lepsza od pianki PUR, co zawdzięcza swojej wadze i sposobie wykonania. Ponadto wełna mineralna jest bardziej odporna na uszkodzenia mechaniczne, dzięki sprężystej budowie. Warto też dodać, że jej cena jest niższa w porównaniu do pianki PUR.

Do wad wełny trzeba zaliczyć możliwość nasiąknięcia wodą. Nie wciąga ona wody zbyt łatwo, ale jeżeli tak się stanie, ciężko jest ją wysuszyć, co może przyczyniać się do rozwoju grzybów i pleśni. Ważne jest zatem użycie paroizolacji. Innym znaczącym minusem jest to, że wełna może być źle zainstalowana, ponieważ trudniej zatkać nią szczeliny. To odbija się na utracie izolacyjności oraz powstawaniu mostków termicznych. Z kolei masa wełny mineralnej znacznie obciąża konstrukcję domu.

Ponadto wełna bardzo łatwo pyli, zwłaszcza w czasie jej aplikowania, dlatego tak samo jak w przypadku pianki PUR, niezbędne są środki ostrożności. Rzadko zdarza się, żeby była źródłem uczulenia w czasie użytkowania domu.

Pianka PUR vs. wełna mineralna

Zarówno wełna mineralna jak i pianka PUR mają swoje zalety i wady, jednak dla obu znajdą się właściwe zastosowania. Wybór między tymi dwoma materiałami powinien zależeć od indywidualnych oczekiwań i uwarunkowań. Warto mieć na uwadze najistotniejsze czynniki, takie jak koszty ciężar, ognioodporność czy możliwość wchłaniania wilgoci i samodzielnie zdecydować, które rozwiązanie jest najkorzystniejsze.